Almora Savannah Ethne

Ad-Soyad; Almora Savannah Ethne
İstenilen Sınıf; 5.sınıf
Yaş;17
Örnek Role Play;
Uzunca bir süre boyunca hiçbir şey yapmadan yerimde oturdum. Buna daha ne kadar dayanacağımı bilmiyordum. Böyle oturup hiçbir şey yapmamak bana göre değildi. Kahretsin! Ben Almora Savannah Ethne idim. Ben her zaman haylaz, ukala, kibirli, deli dolu, yerinde duramayan bir kızdım arkadaşlarıma göre. Ama ben onların dediği kadar umursamaz değildim. Onların benden bekledikleri, istedikleri şeyleri yapacak güçte de değildim. Kendimi bir hiç gibi görüyordum. Ama öğretmenlerim, arkadaşlarım benim çok güçlü bir vampir olacağımı söylüyorlardı. Sanki geleceği görüyorlarmış gibi. Kahkaha atmaya başladım. Ben deliriyor muydum? Hayır, delirsem bunu sorgulamazdım. Ağlamaya başladım. Kendimi çok yalnız hissediyordum. Koca kütüphanede tek başımaydım. Kütüphaneye genelde okulda kimse gelmezdi. Bu güzeldi. Çünkü kendimi burda daha iyi hissediyordum. O sıra da ayak sesleri duydum. Gözyaşlarımı sildim ve gelenin kim olduğuna baktım. Gelenin kim olduğunu bilmiyordum. Söylenecek tek bir şey vardı. O da çocucuğun benim gözlerimi kamaştırmasıydı. Çok güzel bir yaratıktı. Mavi buz gibi gözleri alevlerle yanıyordu, vişne kırmızısı dudakları kıvrımlıydı. Saçları ise, değişik bir renkti. Çocuğa baktığımı görünce, çocuk bana gülümsedi. Ama ben gülümsemedim çocuğa.
'Sen kimsin?' diye sordu bana merakla. Bir kahkaha attım.
'Ben mi? Ah, beni tanımıyor musun? Ben Almora...'
'Sen şu, çılgın kızsın' dedi çocuk mükemmel gülümsemesiyle. Gerçekten çok yakışıklıydı. Böyle bir çocuğun benim olmasını çok isterdim. Ama artık erkeklerle pek ilgilenmiyordum.
'Demek çılgın kız öyle mi?' dedim. İkimiz de gülüyorduk. O sıra da çocuğu tanıdım. Bu çocuk okulun çapkın kralıydı. Duyduğumdan daha çok yakışıklı ve tehlikeliydi. Gülümsedim. Bela saten hep gelip beni bulurdu. Şimdide bu tanrı gibi mükemmel görünen çocuğa tapmaya başlamıştım. Sen beni koru, Tanrım!
'Hey, seni tanıyorum. Yani sen şu çapkın kralsın dimi?' dedim.
'İkimizin ünü de birbirimize ulaşmış' dedi gülümseyerek. Ve daha sonra ne olduğunu bilmeden ona çekiliyordum. Bu da neydi böyle?
'Kes şunu!' dedim o kibirli gülümsemesine bakıp.
'Neyi?' dedi gülerek. Yumruğumu karnına yediği an, çekim durmuştu. Ve buna sevindim. Gözlerinde ki alevler daha da artmıştı.
'Kendine başka bir yem bul!' dedim ve kütüphneden çıktım. Onun sesi kulaklarımda yankılanıyordu.
'Sen benim olacaksın!!!'